Gevaarlijke stoffen verpakken, dat luistert heel nauw

Gevaarlijke stoffen opslaan en vervoeren gaat gepaard met veel eisen en voorschriften. Maar hoe zit het met de verpakking? Hier gaat veel fout omdat de afzenders en verpakkers vaak onvoldoende kennis in huis hebben of blindelings het advies van hun verpakkingsleverancier of afvalinzamelaar volgen.

Drie soorten verpakking

Vooral bij vloeistoffen in kunststofverpakkingen en bij binnenverpakkingen ziet Erik Wardenier van Big Bang Training en Advies het nogal eens fout gaan. Hij maakt onderscheid tussen drie soorten verpakking: de enkelvoudige, de samengestelde en de combinatieverpakking. ‘Koop bijvoorbeeld eens aceton bij een bouwmarkt: een fles, die voldoet aan de eisen van het ADR, is een enkelvoudige verpakking. Voldoet zo’n fles niet aan de eisen, dan moet die in een ADR-gekeurde doos worden verpakt: de samengestelde verpakking. In geval van een gevaarlijke stof in een verpakking met een binnenhouder en bijvoorbeeld een kraantje erop is sprake van een combinatieverpakking, die als zodanig ADR-gekeurd moet zijn.’

Goed opletten

Bepaalde kunststofverpakkingen moeten met een standaardvloeistof zijn gekeurd. De vloeistof, waarmee deze verpakking is gekeurd, bepaalt welke stof in de verpakking mag. ‘Bij enkelvoudige verpakkingen kan in het UN-kenmerk de letter S staan. Die staat voor “Solid”, vaste stof dus. Maar in het keurmerk van samengestelde verpakkingen (buitenverpakkingen met een binnenverpakking) betekent de letter S “Samengesteld”. In zo’n samengestelde verpakking mag niet zomaar vloeistof worden gedaan; die moet in een binnenverpakking, bijvoorbeeld een fles aceton (binnenverpakking) in een doos (buitenverpakking).’

Goed opletten dus: als in de UN-code een S staat, dan mag de verpakking worden gebruikt voor vaste stoffen of als buitencomponent van een samengestelde verpakking. ‘Maar alleen als de verpakking wordt gebruikt op de manier waarop die is gekeurd’, waarschuwt Wardenier. ’Is de verpakking gekeurd voor vaste stoffen, mag je hem niet gebruiken als samengestelde verpakking. Je moet dus weten hoe de verpakking is gekeurd. Dat staat in het beproevingsrapport dat de leverancier heeft.’

Het zekere voor het onzekere

Voor samengestelde verpakkingen geldt dus dat die dezelfde binnenverpakking moeten hebben als waarmee de test heeft plaatsgevonden. ‘Zo mag je in een doos, die is getest met ronde tweeliterflessen geen drieliterflessen vervoeren. Ook mag je geen vierkante vaatjes erin verpakken als de verpakking is getest voor ronde flessen, tenzij het beproevingsrapport of het UN-kenmerk anders aangeeft. Het luistert allemaal heel nauw; blindelings vertrouwen op de mondelinge informatie van je verpakkingsleverancier is niet voldoende. Afzender en verpakker is verantwoordelijk voor het op de juiste wijze verpakken van de gevaarlijke stof.’

Ondernemers die het zekere voor het onzekere willen nemen, bellen daarom Erik Wardenier….